In maart 2015 ben ik bij Geert geweest voor een QHHT sessie.
Een geweldige ervaring.
 
Naast het feit dat ik een aantal vragen en een medisch probleem heb/had leek het mijn gewoon heel erg leuk om dit mee te maken.
Ik heb/had onder ander een probleem met grote groepen mensen, en heb mijn altijd al afgevraagd waarom ik mijn dan zo angstig voel.
 
In de sessie werd ik naar de plek gebracht waar die angst is ontstaan en zo belanden ik in een grote groep mensen die op transport werden gezet naar een concentratie kamp..., mijn verbazing was groot en nog groter... ik was een joodse man van zo'n 67 jaar.
Naast het feit dat ik nu beter begrijp waar dat onprettige gevoel, wat mijn heel vaak bekruipt als ik mijn in een grote groep mensen begeef, vandaan komt, snap ik nu terwijl ik dit schrijf ook beter waarom ik een ieders geloof ook kan respecteren en tegelijk zelf niet gelovig ben. In ieder geval kan ik er nu beter mee omgaan en het los laten. Aangezien het niet van mijn is maar van iemand die ik niet meer ben.
 
Naast dit heb ik ook een heel mooi en oprecht gesprek mogen vernemen en hebben met mijn vader, die gelukkig nog leeft. De tijd zal het leren maar ik voel dat ik hierdoor een stuk dichter bij hem sta dan voorheen.
 
Door dit alles sta ik ook in een veel beter contact met mijn hogere zelf.
 
Ik kan zo nog wel even doorgaan.
Ik ben blij dat ik het heb mogen mee maken.
 
Het zou mijn niet verbazen als ik het komend jaar nog eens bij Geert langs ga voor een sessie. Wie weet leer ik dan wel op welke planeet ik nog meer heb geleefd.
 
Geert bedankt voor je gastvrijheid en de zorgvuldigheid waarmee je deze bijzondere ervaring mogelijk maakt.
 
(Enkele maanden later...)
 
Vandaag een heel mooi gesprek gehad met mijn vader, waar in hij zich volledig uitsprak.
 
Heb hem gezegd dat ik zijn mening en idee wil over de situatie waarin ik nu verkeer, en dat heeft hij ook gedaan. Heb het wel vaker tegen hem gezegd in het verleden maar dan was hij nog terug houdend, deze keer dus niet.
 
Het heeft jaren geduurd voor dat ik eindelijk eens een diepgaand van uit het hart gesproken gesprek kon voeren met hem, face to face en waarbij hij zich voor het eerst in z’n leven durfde open te stellen naar mijn,
vandaag was het eindelijk zo ver... 🙂
 

Jan P. te Rotterdam, qhht