Hoi Geert,
P.S. te P., qhht
Zoals ik je al schreef voelde ik me het weekend na de sessie euforisch. Dat gevoel is er weer.
Het voelt alsof ik als een pionnetje in het speelveld ben gezet. En niet meer als toeschouwer aan de zijlijn sta. En het voelt goed. Het voelt "natuurlijk" en niet ongemakkelijk. Ik voel dat ik meedoe en dat ik gezien word. Het gevoel van heel erg van mezelf bewust zijn en er niet bij horen en mezelf gek vinden is weg. Het gaat heel gemakkelijk.
Mijn schoondochter vroeg om oude foto's dus ik ben gisteravond gaan zoeken. Toen ik de baby- en kleuter foto's van mijn oudste zoon zag gebeurde er iets. Ik zag een heel lief jongetje dat om liefde vroeg. Liefde van zijn moeder. Zo heb ik het nooit gezien. Ik voelde zoveel liefde voor hem door me heen stromen. Een gevoel voor hem waar ik vroeger niet bij kon. Waar ik altijd naar op zoek was en niet kon vinden. Mezelf daarom zo'n slechte moeder vond. Heel soms voelde ik een glimp maar dat was altijd snel verdwenen. Wat ik altijd wel voor A. voelde en waar ik me dan schuldig over voelde. Het nare negatieve beangstigende gevoel is weg. Zelfs het kleinste sluimerende stukje dat er altijd nog was is verdwenen.
Zaterdag was ik bij B. en dat voelde ook anders. Die verandering voelde ik de laatste weken al. En nu duidelijk, makkelijker. Zonder rem.
Foto's van mijn ex kon ik ook bekijken zonder boosheid. Snapte ook dat ik vroeger toch wel wat in hem zag.
Foto's van mijn ouders en schoonouders. Ze zien er opeens anders uit.
Het is gegaan zoals het is gegaan. Goed en soms minder goed. Ik heb het naar mijn beste vermogen gedaan. Ik kan nu zeggen dat ik blij ben dat het zo is gegaan.
Geert, weet je wat dit voor mij betekend!!!
Tranen lopen over mijn wangen. Tranen van geluk.
GEERT ..............DANKJEWEL!!!!?
